Το ηθικό ασυμβίβαστο όλο πιο έντονο και στην πράξη

ΘΕΜΑ ΗΘΙΚΟΥ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΥ ΥΠΗΡΞΕ ΗΔΗ ΑΠΟ
ΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΜΕΤΟΧΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΛΕΥΚΟΥ ΚΡΕΑΤΟΣ
ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Όταν από τον Κώστα Μπακογιάννη ανακοινώθηκε προ έτους η τοποθέτηση του Γιώργου Κελαϊδίτη ως θεματικού Αντιπεριφερειάρχη Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής Στερεάς Ελλάδας, υπήρξαν κάποιες (λίγες, αφού οι επιφυλάξεις λόγω ηθικού ασυμβίβαστου δεν τυγχάνουν πολλής εκτίμησης και στην περιοχή μας) αντιδράσεις.
Όχι για τη λογική επιβράβευση της πρωτιάς σε ψήφους ούτε για το κατανοητό στο πολιτικό παιχνίδι, μερίδιο εξουσίας που αναλογούσε και αποδόθηκε στον στυλοβάτη της σύνθεσης και της εκλογικής επίδοσης του ψηφοδελτίου στην Εύβοια (με τις προσωπικές μεθοδεύσεις του στο πάρε-δώσε σε Δήμους και Περιφέρεια) Σίμο Κεδίκογλου.
Ήταν που αν και επιχειρηματίας – μέτοχος οικογενειακής επιχείρησης στο χώρο της ζωικής παραγωγής, επελέγη για τη συγκεκριμένη θέση του Αντιπεριφερειάρχη Αγροτικής Οικονομίας. Και όσο κι αν εμφανιζόταν ως γνώστης των θεμάτων και άρα, ο κατάλληλος άνθρωπος για την κατάλληλη θέση... Δεν γινόταν να ακυρωθεί το οξύμωρο της ταυτόχρονης ιδιότητας του ελεγκτή, λόγω του αξιώματος και του ελεγχόμενου, μιας και αποτελεί αναπόσπαστο μέλος της οικογενειακής επιχείρησης Δ. Κελαϊδίτης & Σια ΑΕ.

ΟΥΔΕΙΣ ΕΝΟΧΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ
ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΟΧΟΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ;

Ιδιαίτερα δε, όταν η οικογενειακή επιχείρηση είχε δείξει δείγματα γραφής για το πώς αντιλαμβάνεται το επιχειρείν και την έννοια της ανταγωνιστικότητας...
Αφού, μόλις τρεις μήνες πριν το διορισμό ήταν που είχε ανακοινωθεί η επιβολή προστίμου 1,5 εκατ. ευρώ σε βάρος της οικογενειακής επιχείρησης για τη δημιουργία και συμμετοχή σε πανελλαδικό καρτέλ (οριζόντια συντονισμένη σύμπραξη με άλλες εταιρείες σε όλο το φάσμα της παραγωγής, σε όλη την αλυσίδα του εφοδιασμού/διανομής, την κατανομή των πελατών και βεβαίως, στον καθορισμό των τιμών) στο νωπό και κατεψυγμένο κοτόπουλο !!!
Ουδεμία ευαισθησία και ευθιξία!
Ακολούθησε τον Ιούνιο, μια καταγγελία που ήρθε να υπενθυμίσει όλα αυτά. Και να θέσει εκ νέου το θέμα του ηθικού (στην πολιτική, διότι στις επιχειρήσεις εξ ορισμού δεν μετράει) ασυμβίβαστου.
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων Γάλακτος, Τροφίμων & Ποτών, σε ανακοίνωσή της, είχε καταγγείλει ότι η Δ. Κελαϊδίτης & Σια ΑΕ δεν είχε καταβάλει τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων της από τον Ιούνιο του 2014
Δηλαδή, αμέσως από τον πρώτο μήνα μετά την εκλογική νίκη του ψηφοδελτίου Μπακογιάννη και την εκλογή του ίδιου του Γιώργου Κελαϊδίτη !!!...
Με αυτήν την πρακτική της, η εταιρεία κατέχει την άκρως τιμητική θέση του μεγαλύτερου επιχειρησιακά ενεργού οφειλέτη του ΙΚΑ στην Εύβοια !!!
Παράλληλα, η Δ. Κελαϊδίτης & Σια ΑΕ χρωστούσε δεδουλευμένα έως και 6 μηνών σε αλλοδαπούς -οικονομικούς μετανάστες- εργαζόμενους της.
Ενώ την ίδια ώρα, βρίσκονταν τα χρήματα για να εγκατασταθούν κάμερες παρακολούθησης του προσωπικού και παράλληλα, προχωρούσε η σύσταση νέας εταιρείας, της «Αγρόκτημα» Κελαϊδίτης ΕΠΕ, ενέργεια που μπορεί και να υποκρύπτει επικινδυνότητα για τα εργασιακά δικαιώματα, π.χ. με το πέρασμα εργαζομένων στη νέα εταιρεία (αν όχι και για την τύχη των εταιρικών οφειλών, στην περίπτωση που η υφιστάμενη εταιρεία απομείνει αδειανό κέλυφος)...
Και μετά από αυτές τις καταγγελίες, όλα καλώς καμωμένα!
Όμως, η καταγγελία επανέρχεται και επιμένει έως και σήμερα. Η Δ. Κελαϊδίτης & Σια ΑΕ, συνεχίζει και οφείλει τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων της από τον Ιούνιο του 2014.
Παρά τις τότε δηλώσεις του Γιώργου Κελαϊδίτη περί επερχόμενης ρύθμισης των εταιρικών οφειλών προς το ΙΚΑ. Δηλώσεις που από ότι αποδεικνύεται, δεν είχαν αντίκρισμα...

Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΡΤΕΛ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΩΝ
ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Καταδίκη για στρέβλωση και νόθευση των όρων λειτουργίας της αγοράς του κλάδου, καταγγελίες για ανασφάλιστους εργαζόμενους επί 15μηνο και μη αξιοποίηση των ευνοϊκών ρυθμίσεων του ΙΚΑ...
Το να χαράζει ο επιχειρηματίας πρακτική παρανομιών στο κυνήγι του κέρδους, υπακούοντας –κατά την αγοραία επιταγή- στο dna του επιχειρείν, έχει το ρίσκο του διοικητικού ελέγχου και της δικαστικής τιμωρίας, εάν και όταν ενεργοποιηθεί η διοίκηση και εάν και εφ' όσον αφεθεί να δράσει... Και η επιχειρηματική πρακτική της Δ. Κελαϊδίτης & Σια, στη ζούγκλα της μνημονιακής Ελλάδας, σίγουρα δεν αποτελεί κάτι το πρωτοφανές (αν και το προαναφερθέν ρεκόρ την ξεχωρίζει...).
Ωστόσο, η πρακτική της οικογενειακής επιχείρησης αφορά άρρηκτα τον πολιτευόμενο γόνο - μέτοχό της. Και στην περίπτωση που τέτοια πρακτική αφορά σε αξιωματούχο της πολιτικής, είναι προφανής και άμεση η απαξίωση που τον συνοδεύει, όσο κι αν πάτρωνες και συνεργάτες κάνουν ότι ...βρέχει και σφυρίζουν δήθεν αδιάφορα!...

Ο ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΝ ΘΙΓΕΤΑΙ; ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ;

Η απαξίωση δε αυτή, μεταβατικά, αντανακλά και στον πολιτικό προϊστάμενό του που συνεχίζει να τον διατηρεί στη θέση του.
Ο Κώστα Μπακογιάννης, (φερόμενος ως δελφίνος, με προσόν την ηλικία και αμφιλεγόμενη προίκα τα πεπραγμένα της οικογένειας Μητσοτάκη, στο εγγύς μέλλον ή κάπως αργότερα, της -σχηματικά προσδιοριζόμενης- κεντροδεξιάς) δεν θίγεται; ή έστω, δεν ενοχλείται; Θεωρεί ότι τέτοια πρόσωπα και πρακτικές αντιπροσωπεύουν το νέο πνεύμα που υποτίθεται ότι πρεσβεύει; Σε τέτοια πρόσωπα και τέτοιες πρακτικές μπορεί να χτιστεί η κοινωνική συμφωνία και το αναπτυξιακό εθνικό σχέδιο για το ξεπέρασμα της κρίσης;
Αποτελεί υπόθεση του Κώστα Μπακογιάννη το τι θα πράξει στην περίπτωση Κελαϊδίτη.
Όπως όμως, αποτελεί υποχρέωση των πολιτών να συνάγουν τα συμπεράσματά τους για το ποιος στηρίζει ποιόν, ποιος έχει ή δεν έχει εξαρτήσεις, ποιος κοροϊδεύει ποιόν, ποιος είναι ή δεν είναι άλλο από αυτό που θέλει να δείχνει!