Παρασκεύη 29 Μαρτίου 2024
01:31:13

Χαλκίδα

«Αντίο» Γεωργακόπουλου στο ΣΥΡΙΖΑ

Μια κουβέντα μαζί του, «στο πόδι», πριν μερικές ημέρες, άφηνε τη πικρή γεύση της απογοήτευσης και πρόδιδε τη διάθεση της αποδοκιμασίας των «συντρόφων» που ΠΑΣΟΚοποιήθηκαν στο κυνήγι της εξουσίας και κυρίως στη διατήρησή της, μακριά από τις αρχές και έξω από το διακηρυγμένο πλαίσιο του 2012, ακόμη και του Γενάρη του 2015...
Οπότε, η ανάρτηση του Δημήτρη Γεωργακόπουλου (υποψήφιου βουλευτή το 2012) στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook, ήταν αναμενόμενη. Συναισθηματικά δύσκολη, λόγω των κοινών αγωνιών και δράσεων του παρελθόντος. Όμως, προσωπικά και πολιτικά αναγκαία, λόγω του προβληματικού –αν όχι, θλιβερού- παρόντος.

Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΤΟ FACEBOOK
«Αγαπητοί σύντροφοι, καλοί μου φίλοι κι αδιάφοροι σας ζητώ συγνώμη που βιάστηκα, σας ζητώ συγνώμη που άργησα. Το χειρότερο στην ζωή μου είναι οι αποχαιρετισμοί - είμαι κλαψιάρης άλλωστε, μικρός ντρεπόμουν γι' αυτό τώρα το διαχειρίζομαι - ειδικά όταν έχω δεθεί πολύ με κάποιους ανθρώπους.
Που δεθήκαμε και πως, το ξέρετε, δεν θέλω να γίνω φιλολογικός ή ακόμα περισσότερο συναισθηματικός. Επιστρατεύω λίγο κυνισμό για να σας πω να μην με υπολογίζετε στο εξής. Δεν μπορώ να στηρίζω πια με φωνή ή με σιωπή αυτήν την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ. Γεια σας.»

.......................................................................................

[ Για όση αξία έχει, δημοσιεύουμε και την «προεόρτια ανάρτηση Γεωργακόπουλου, τον Φεβρουάριο του 2015 άμα την επιλογή Αναγνωστάκη για τη Γεν. Γραμματεία Δημόσιας Τάξης. Πολύ πιο περιγραφική για τα όσα αισθάνθηκε και αυτά που τον «χάλασαν»:

«...Τι γίνεται ρε μαγκάκια εκεί στην κυβέρνηση; Θέλετε να με στείλετε για τάβλι; Θέλετε να μου ανεβάσετε την πίεση; Θέλετε να με κλείσετε σπίτι; Θέλετε να κυκλοφορώ στη Χαλκίδα μεταμφιεσμένος; Θέλετε να μην τελειώσουν οι απόκριες ποτέ; Θέλετε να κρυβόμαστε; Θέλετε να κυβερνήσετε χωρίς εμάς που φάγαμε 40 χρόνια το ξύλο; Τα πέτρινα χρόνια, τότε που μετριόμαστε στα δάχτυλα του ενός χεριού λέω.

Μ' ακούτε; Δεν γίνεται να μην με ακούτε. Είμαι πολύ θυμωμένος!
Τι είπατε; Τι να με κάνετε εμένα ε; Εγώ για καμιά πορεία, για καμιά απεργία, για να κρατούν την φόρμα τους τα ΜΑΤ, για τρέξιμο γενικά καλός είμαι. Δεν με χρειάζεστε τώρα. Τώρα πάμε στους χαρισματικούς, στους σπουδαίους δημοκράτες, στους κινηματικούς.
Όχι ρε δεν το βουλώνω, γαμώ τα Υπουργεία όλα. Δεν θα με γονατίσετε εσείς τ' ακούτε ρε. Δεν γονατίζω ΣΥΝΕΧΙΖΩ. Όπως ξέρω εγώ. Όχι μουγγός, όχι ταπεινωμένος. Γιατί αύριο το πρωί θα μου δείξουν την πόρτα οι εργάτες στα εργοτάξια. Και ξέρετε κάτι ρε μάγκες αυτό είναι το μόνο που με σκοτώνει, όλα τα άλλα απλά με πονάνε.» ]