Μπορείτε κύριοι και κυρία να φανείτε χρήσιμοι;

Γιάννης Νταβελης. Δάσκαλος στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Βασιλικού και πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων του 1ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Χαλκίδας. Νοσηλευόταν στο Νοσοκομείο Χαλκίδας από τις 22 Φεβρουαρίου. Έφυγε από τη ζωή χτυπημένος από τον κορωνοϊό.

Πέραν της θλίψης για το θάνατό του, αξίζει να αναγνωστεί εκ νέου η ανάρτησή του στο facebook, την επομένη της εισαγωγής του στην Κλινική Covid. Να αναδειχθεί το ερώτημα και η γνήσια αγωνία του για το μετά, όχι του ίδιου αλλά του παιδιού του, μαθητή του Ειδικού Σχολείου καθώς και των άλλων παιδιών, των συμμαθητών του.

Το σχετικό επιλεγμένο απόσπασμα:
«Αγαπητοί/ες φίλοι/ες από χθες το βράδυ νοσηλεύομαι στο Νοσοκομείο Χαλκίδας με κορονοϊό... Πιστεύω ότι θα πάνε όλα καλά...
Ωστόσο το πρόβλημα της ίδρυσης του ΚΔΗΦ και Στέγης παραμένει. Χωρίς να θέλω να εκμεταλλευτώ την ασθένειά μου μπορεί κάποιος Άρχων να μας δώσει απάντηση στο ερώτημα «Τι θα απογίνουν αυτά τα παιδιά όταν φύγει ακόμη και ο ένας γονέας από τη ζωή;»...»

Κέντρο Διημέρευσης - Ημερήσιας Φροντίδας (ΚΔΗΦ) & Στέγη Φιλοξενίας Ατόμων με Αναπηρία (ΑμεΑ). Αυτό ζητούσε και ζητάει ο άνθρωπος - δάσκαλος – πατέρας. Οι τοπικοί άρχοντες έχουν κάτι ευαίσθητο και χρήσιμο να πουν, μα κυρίως, να κάνουν γι' αυτό;