Logo
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

ΛΑΡΚΟ: Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου

Με συνοπτικές διαδικασίες προχωρά η κυβέρνηση στην κατάτμηση και εκποίηση της βιομηχανίας νικελίου

Τίτλους τέλους βάζει η κυβέρνηση στη σημερινή, κρατική βιομηχανία σιδηρονικελίου ΛΑΡΚΟ, καθώς τις επόμενες ημέρες προκηρύσσονται οι δύο διαγωνισμοί που χωρίζουν σε κομμάτια την επιχείρηση για να πωληθούν / παραχωρηθούν, με πολλές διευκολύνσεις και αστερίσκους, ενώ στο βάθος υπάρχει και η... προοπτική της πτώχευσης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους περισσότερους από 1.200 απασχολούμενους και τις τοπικές κοινωνίες.

Υπενθυμίζεται ότι στην ουσία πρόκειται για αναβίωση του αντίστοιχου, παλιότερου σχεδίου της Ν.Δ., που προέβλεπε κατάτμηση και εκποίηση παγίων και ενεργητικού της δημόσιας ΛΑΡΚΟ (το Δημόσιο κατέχει 55,2%, ενώ 33,4% κατέχει η Εθνική Τράπεζα και 11,4% η ΔΕΗ), το οποίο ανέσυρε από το 2014.
Ο προγραμματισμός περιλαμβάνει τη διενέργεια δύο διαγωνισμών: ο ένας από το ΤΑΙΠΕΔ αφορά τη μακροχρόνια παραχώρηση του μεταλλευτικού συγκροτήματος της Λάρυμνας και ο δεύτερος από τον Ειδικό Διαχειριστή της ΛΑΡΚΟ αφορά την πώληση των μεταλλείων της Καστοριάς και της Εύβοιας.

Σύμφωνα με τον υπουργό ΠΕΝ Κ. Χατζηδάκη, στόχος είναι να συγχρονιστούν οι δύο διαγωνισμοί που θα διενεργηθούν το τελευταίο δεκαήμερο του Νοεμβρίου και να καταλήξουν όλα τα περιουσιακά στοιχεία σε ένα επενδυτικό σχήμα. Μάλιστα, πρόσφατα εξέφρασε μέχρι και συγκρατημένη αισιοδοξία για την «εκδήλωση γνήσιου και ικανού ενδιαφέροντος που θα διασφαλίσει τη συνέχιση της μεταλλευτικής και μεταλλουργικής δραστηριότητας νικελίου της ΛΑΡΚΟ, απαλλαγμένη από τα βάρη του παρελθόντος, με βιώσιμους όρους και δημιουργία αξίας για την ελληνική οικονομία».

Δεν είναι τυχαίο ότι τελευταία έχουν πληθύνει οι αναφορές στη δυναμική του νικελίου που «κρύβει» πολύτιμο κοβάλτιο, βασικό συστατικό κατασκευής των περιζήτητων μπαταριών.
Ωστόσο, ο υπουργός πριν από έναν μήνα ειρωνευόταν στη Βουλή τις δυνατότητες της βιομηχανίας απαξιώνοντάς την -κατά την προσφιλή τακτική της κυβέρνησης για τις δημόσιες επιχειρήσεις που επιδιώκει να ξεπουλήσει-, αναφέροντας μόνο με διάφορους χαρακτηρισμούς το πόσο προβληματική είναι (συνολικά χρέη περίπου 600 εκατ. στη ΔΕΗ, σε πρόστιμα για παράνομες κρατικές ενισχύσεις και ρύπανση, περιβαλλοντικές παραβάσεις κ.λπ.), ενώ η αντιπολίτευση την παρουσίαζε, κατά τον ίδιο, ως «φλουρί κωνσταντινάτο»... Η ΛΑΡΚΟ προφανώς είναι «καλή» μόνο για ξεπούλημα έναντι πινακίου φακής ή για λουκέτο.

Εξίσου βολική είναι και η συμπύκνωση των προβλημάτων της εταιρείας μόνο χρονικά -στα τελευταία 35 χρόνια-, αποσιωπώντας τις βαριές ευθύνες των κυβερνήσεων της Ν.Δ. (και του ΠΑΣΟΚ) και των διορισμένων εξ αυτών διοικήσεων και πολιτικών μεγαλοστελεχών, με αποτέλεσμα, εκτός από τις πελατειακές εξυπηρετήσεις, το «βόλεμα» ημετέρων και τη δημιουργία golden boys, την τραγική κακοδιαχείριση που ασκήθηκε, οδηγώντας σε συσσώρευση χρεών, καταδίκες στην Ε.Ε., πρόστιμα και αδιέξοδα.

Όλα ανοιχτά

Πάντως, με την τροπολογία του περασμένου Φεβρουαρίου η κυβέρνηση έχει φροντίσει να περιλάβει όλα τα πιθανά σενάρια για το μέλλον της ΛΑΡΚΟ: από τη θέση της σε ειδικό καθεστώς εκκαθάρισης, την ιδιωτικοποίηση με κατάτμηση και εκποίηση περιουσιακών στοιχείων, μέχρι την κήρυξή της σε πτώχευση - με χρονοδιάγραμμα που εκτείνεται σε έναν έως ενάμιση χρόνο συνολικά.
Μάλιστα, έχει προβλεφθεί ότι αν δεν υπάρξει ενδιαφέρον στον διαγωνισμό, θα γίνει επανάληψή του με συνοπτικές διαδικασίες κι αν δεν τελεσφορήσει ούτε η νέα διαδικασία, τα περιουσιακά στοιχεία της ΛΑΡΚΟ θα πωληθούν ως σύνολο ή τμηματικά, με ελεύθερη διαπραγμάτευση κατόπιν δημόσιας πρόσκλησης - κάτι που είναι ήδη γνωστό στην αγορά και ενόψει των διαγωνισμών...
Επιπλέον, προβλέπεται ότι αν δεν ολοκληρωθεί η διαδικασία μεταβίβασης τουλάχιστον του 75% του συνόλου του ενεργητικού της εταιρείας (ως λογιστική αξία), εντός 12 μηνών από τη θέση σε ειδική εκκαθάριση ή εντός 9 μηνών από το πέρας της διαιτησίας, τότε λήγει η ειδική διαχείριση και ο διαχειριστής υποχρεούται να υποβάλει αίτηση πτώχευσης της επιχείρησης.

Ακόμα μία τροπολογία ήρθε να προστεθεί τον Οκτώβριο στις παντός είδους διευκολύνσεις που παρέχει η κυβέρνηση συνοψίζοντας τους όρους των επικείμενων διαγωνισμών, σκιαγραφώντας μια διαγωνιστική διαδικασία με κενά, ελλείψεις και εξαιρέσεις. Προβλέπεται εκπόνηση έκθεσης ενεργητικού και παθητικού εκ μέρους του Διαχειριστή την οποία θα εγκρίνουν οι υπουργοί ΠΕΝ και Οικονομικών δίνοντας περιθώριο ενστάσεων 45 ημερών, ο διαγωνισμός από δημόσιος πλειοδοτικός γίνεται ανοιχτός, ενώ σε επικρατέστερο υποψήφιο μετατρέπεται ο πλειοδότης -επαναδιατυπώσεις μεν, αλλά ενδεικτικές των διαδικασιών που έρχονται.
Συγχρόνως, προβλέπεται εξαίρεση δύο διατάξεων του Μεταλλευτικού Κώδικα: κατά το μέρος που παραχωρούνται / εκμισθώνονται μεταλλευτικά δικαιώματα του Δημοσίου τηρούνται μεν οι διατάξεις του Μεταλλευτικού Κώδικα, αλλά εξαιρούνται το άρθρο 84 και η παρ. 2 του άρθρου 144 που αφορούν το μίσθωμα και το τίμημα αντίστοιχα.
Στην πρώτη περίπτωση εξαιρείται διάταξη που ρυθμίζει το μίσθωμα για τα μεταλλευτικά δικαιώματα, που σημαίνει ότι δεν τίθεται ούτε ελάχιστο ποσό μισθώματος από τον νόμο (θα μπορούσε να είναι και μηδενικό;) και θα αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τον επικρατέστερο υποψήφιο. Το δεύτερο σημείο που εξαιρείται αναφέρει ότι σε περίπτωση διαγωνισμού μπορεί, εκτός από τίμημα σε χρήμα, να λαμβάνονται υπόψη και μελλοντικές επενδύσεις - έρευνα - αξιοποίηση του μεταλλεύματος. Στην ουσία πρόκειται για διασφάλιση ότι θα επικρατεί ως ένας πολύ διευρυμένος, ανώτερος σκοπός η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας. Δεν αποκλείεται δε να ανοίγει τον δρόμο για να κλείσουν τα μεταλλεία, σε συνδυασμό μάλιστα με την άλλη εξαίρεση, που δεν θέτει καν ελάχιστο μίσθωμα για τα μεταλλευτικά δικαιώματα - δηλαδή δεν εξασφαλίζεται η λειτουργία των μεταλλείων, στα οποία, σημειωτέον, απασχολούνται οι περισσότεροι εργαζόμενοι της βιομηχανίας.

Άλλωστε, ο ίδιος ο υπουργός έχει δηλώσει ότι δεν ενδιαφέρει τόσο το απόλυτο τίμημα όσο το business plan και η αξιοπιστία του επενδυτή...

Οι άνθρωποι

Η βιομηχανία που επιθυμεί διακαώς να... ξεφορτωθεί η κυβέρνηση αντιστοιχεί σε πάνω 1.200 άμεσα εργαζόμενους και εργαζόμενους στις εργολαβίες, για τους οποίους δεν έχει ειπωθεί από την κυβέρνηση ούτε μία λέξη. Ως γνωστόν, η εταιρεία διαθέτει πέντε μεταλλεία στην Εύβοια, μεταλλεία στον Άγιο Ιωάννη στη Βοιωτία και στην Καστοριά, το λιγνιτωρυχείο Σερβίων στην Κοζάνη, ενώ οι μεταλλουργικές της εγκαταστάσεις βρίσκονται στη Λάρυμνα Φθιώτιδας, με δραστηριότητες που επηρεάζουν άμεσα τις τοπικές κοινωνίες και οικονομίες των περιοχών αυτών. Πάντως, δεν υπάρχει καμία μέριμνα, καμία δέσμευση ούτε για τη συνέχιση της παραγωγικής δραστηριότητας της βιομηχανίας μετά από σχεδόν 57 χρόνια συνεχόμενης λειτουργίας, αλλά ούτε και για τις θέσεις εργασίας.
Σήμερα οι εργαζόμενοι δουλεύουν με μειωμένους μισθούς κατά 25% μετά την τοποθέτηση ειδικού Διαχειριστή που θεσμοθετήθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο, ενώ οι συνθήκες εργασίας επιδεινώνονται (σ.σ.: περίπου 75 νεκροί είναι ο απολογισμός στη συνολική διάρκεια λειτουργίας της βιομηχανίας) και εν μέσω πανδημίας, καθώς μόνο τον περασμένο Σεπτέμβριο έγιναν τέσσερα σοβαρά εργατικά ατυχήματα εντός των χώρων του εργοστασίου.

Αποστόλου: «Εργαζόμενοι και τοπικές κοινωνίες μαζί»

«Οι κάτοικοι των περιοχών λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ να συμπαρασταθούν στους εργαζόμενους» τονίζει ο Βαγγέλης Αποστόλου, βουλευτής Εύβοιας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, πρώην υπουργός Ανάπτυξης & Τροφίμων: «Αυτή την ώρα ολοκληρώνεται η διαδικασία ξεπουλήματος της ΛΑΡΚΟ με έναν διαγωνισμό που τον είχε προδιαγράψει η κυβέρνηση στο σχέδιό της για την ιδιωτικοποίησή της, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τι θα γίνει με τους εργαζόμενους και τις θέσεις εργασίας.
Όταν συζητιόταν στη Βουλή αυτό το σχέδιο, το βασικότερο πρόβλημα που ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έβαζε ήταν ότι δεν προβλεπόταν καμία διασφάλιση των εργαζομένων. Και σ' αυτό το ζήτημα η κυβέρνηση μας απαντούσε ότι θα συζητηθεί με τον επόμενο επενδυτή.
Μέχρι σήμερα δεν γνωρίζουμε τίποτα. Το σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει ως τώρα καμία δέσμευση και οι 1.200 εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ κι άλλοι τόσοι στους εργολάβους κινδυνεύουν να πεταχτούν στον δρόμο.
Αυτό που δεν θέλουν να καταλάβουν η κυβέρνηση και οι βουλευτές της Ν.Δ. είναι ότι η ΛΑΡΚΟ αν μπόρεσε να επιζήσει πάνω από πενήντα χρόνια, ήταν γιατί για μεγάλο διάστημα δεν κυριάρχησε στη λειτουργία της το οικονομικό αποτέλεσμα, αλλά το συνολικό, κοινωνικό και οικονομικό ισοζύγιο κόστους - οφέλους.
Αυτός είναι και ο λόγος που την καθιστά σημαντική πηγή οικονομικής ζωής για τους έξι νομούς στους οποίους δραστηριοποιείται και ιδιαίτερα στη Φθιώτιδα, τη Βοιωτία και την Εύβοια.
Έχω την αίσθηση ότι οι κάτοικοι αυτών των περιοχών δεν θα μείνουν απλοί θεατές. Θα συμπαρασταθούν στον αγώνα που ήδη βρίσκονται οι εργαζόμενοι για τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας στη περιοχή».

Σαρακιώτης: «Συστηματική και μεθοδευμένη απαξίωση»

«Όταν μιλάμε για τη ΛΑΡΚΟ, θα πρέπει όλοι να θυμόμαστε ότι πρόκειται για τη μοναδική εταιρεία παραγωγής νικελίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μία από τις τελευταίες μεγάλες βαριές βιομηχανίες στη χώρα μας» τονίζει ο Γιάννης Σαρακιώτης, βουλευτής Φθιώτιδας ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., αναπληρωτής τομέαρχης για την Έρευνα & Τεχνολογία
«Η ναυαρχίδα, όμως, της μεταλλευτικής βιομηχανίας μας απαξιώθηκε συστηματικά και μεθοδευμένα από όλες τις διοικήσεις που διόρισε τις τελευταίες δεκαετίες η Νέα Δημοκρατία, με την κάλυψη πάντοτε των αντίστοιχων υπουργών της. Από τo hedging και την απώλεια εσόδων ύψους 500 εκατομμυρίων ευρώ, τον υπερδιπλασιασμό της τιμής του ρεύματος και τη δημιουργία υπέρογκων οφειλών προς τη ΔΕΗ, φτάσαμε σήμερα στην πλήρη εγκατάλειψη και απαξίωση της εταιρείας με την ψήφιση της τροπολογίας του περασμένου Φεβρουαρίου. Από τις «περισσότερες και καλύτερες δουλειές για όλους» του κ. Μητσοτάκη και «τη διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας της ΛΑΡΚΟ» των στελεχών της Νέας Δημοκρατίας στη Φθιώτιδα προεκλογικά, φτάσαμε στη διενέργεια διαγωνισμού για την πώληση της εταιρείας χωρίς την παραμικρή αναφορά στις θέσεις απασχόλησης που χάνονται. Τι κι αν σε ολόκληρη την Ε.Ε. οι κυβερνήσεις διαθέτουν τεράστια οικονομικά ποσά προκειμένου να στηρίξουν τις επιχειρήσεις που θεωρούν στρατηγικής σημασίας για τις χώρες τους; Στην Ελλάδα η Ν.Δ. βιάζεται να «ξεφορτωθεί» τη ΛΑΡΚΟ αδιαφορώντας πλήρως για τους χιλιάδες εργαζομένους της και τις τοπικές κοινωνίες που βασίζονται στη λειτουργία της».

Το κείμενο της Αντιγόνης Ζούντα πρωτοδημοσιεύθηκε
στην ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, στις 22 Νοεμβρίου 2020.

Created by CUBE. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.