Πέρα από ψηφίσματα, απαιτείται σχέδιο

Προφανώς είναι διαφορετικό το «συνεχίζουν τη λειτουργία τους οι Κοινωνικές Δομές Αντιμετώπισης της Φτώχειας στο Δήμο Χαλκιδέων», που διάβασα ως τίτλο σε internetικές δημοσιεύσεις, από το «το Δημοτικό Συμβούλιο με ψήφισμά του ζητά τη συνέχιση της λειτουργίας των Κοινωνικών Δομών Αντιμετώπισης της Φτώχειας στο Δήμο Χαλκιδέων».
Και (ευτυχώς για την ομοφωνία του ψηφίσματος αλλά) δυστυχώς για τους δικαιούχους των Δομών αυτών, το δεύτερο ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Το Κοινωνικό Παντοπωλείο (το μόνο που ξεκίνησε με ίδιους πόρους του Δήμου, με 1000 ωφελούμενους δύο φορές το μήνα), η Δομή Παροχής Συσσιτίων (με 300 ωφελούμενους κάθε μέρα), το Ανοικτό Κέντρο Ημερήσιας Υποδοχής Αστέγων (με +100 ωφελούμενους το μήνα) και η Τράπεζα Χρόνου (με 500 μέλη, παρέχοντες και ωφελούμενους), λειτούργησαν μέσω προγράμματος του ΕΣΠΑ και χρηματοδότηση κατά 100%. από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο. Η χρηματοδότηση αυτή όμως, διακόπτεται στις 15 Ιουνίου, αφού τελειώνει και η 6μηνη παράταση του προγράμματος.

Επειδή το ζήτημα είναι κρίσιμο, δεν θα καταφύγω σε σκωπτικές παρατηρήσεις για το πώς ο Δήμαρχος Παγώνης υποσχόταν προεκλογικά ότι θα καταπολεμούσε την ανεργία και κατά συνέπεια, θα καθιστούσε εν πολλοίς αχρείαστες αυτές τις Δομές...
Η πραγματικότητα είναι σκληρή για μεγάλη ομάδα του πληθυσμού που αντιμετωπίζει σοβαρότατα προβλήματα βιοπορισμού και επιβίωσης και δεν επιτρέπει χαριτωμενιές...

Στο ομόφωνο ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου, ζητείται από την Κυβέρνηση να προβεί άμεσα στην λήψη όλων των αναγκαίων πολιτικών πρωτοβουλιών και στην προώθηση νομοθετικής ρύθμισης για την συνέχιση χωρίς διακοπή της χρηματοδότησης των Κοινωνικών αυτών Δομών, με την άμεση ένταξή τους στο ΣΕΣ 2014-2020 (όπως προβλέπει ο υφιστάμενος σχεδιασμός).
Σωστό. Μόνο που τίποτε δεν βεβαιώνει για τη θετική εξέλιξη της υπόθεσης. Και αν ακόμη η προσπάθεια τελεσφορήσει, το πιθανότερο είναι να έχει στο ενδιάμεσο προκύψει αδυναμία χρηματοδότησης και προσωρινή –έστω- διακοπή της λειτουργίας των Κοινωνικών Δομών. Με τραγικά αποτελέσματα.

Πέρα λοιπόν από το δίκαιο αίτημα και την αξιομνημόνευτη ομοφωνία, υπάρχει το δραματικό ερώτημα: Σε περίπτωση αδυναμίας χρηματοδότησης έξωθεν, ο Δήμος Χαλκιδέων έχει σχέδιο συνέχισης της λειτουργίας των Κοινωνικών Δομών με ίδιες δυνάμεις;
Εάν αποδεχόμαστε ότι με δεδομένη την απορρύθμιση του κοινωνικού κράτους, η άσκηση κοινωνικής πολιτικής «τοπικού χαρακτήρα» καθίσταται πρώτιστη μέριμνα και εάν τασσόμαστε αμετακίνητα στην αρχή της κοινωνικής αλληλεγγύης και πρόνοιας, τότε η συντεταγμένη κάλυψη πρωτογενών ζητημάτων επιβίωσης δοκιμαζόμενων συμπολιτών είναι εκ των ων ουκ άνευ.
Έστι μεθερμηνευόμενον, ο Δήμος Χαλκιδέων οφείλει να κάνει τα πάντα για να δώσει λύση, να διευρύνει τα όρια της κοινωνικής του πολιτικής και να επεκτείνει, ποιοτικά και ποσοτικά τις δράσεις του.
Η έλλειψη πόρων, δεν πρέπει και δεν μπορεί να σταθεί ανυπέρβλητο εμπόδιο.
Υποστηρικτικές κτηριακές υποδομές υπάρχουν. Το ταμείο του Δήμου δεν είναι και τόσο μείον, όπως αποδεικνύεται από κάποιες επιλογές της Δημοτικής Αρχής που διαφορετικά θα ήταν ελέγξιμες. Επιβάλλεται ο ανακαταμερισμός των πόρων. Επιβάλλεται η ισχυρή συμμαχία του Δήμου με την κοινωνία των πολιτών σε από κοινού ή παράλληλες δράσεις. Επιβάλλεται να μεταβούμε «από τη φιλανθρωπία στην κοινωνική αλληλεγγύη».
Προφανώς είναι προτιμότερο να εξασφαλισθεί άμεσα η χρηματοδότηση από ευρωπαϊκά κονδύλια και να συνεχίσει χωρίς διακοπή η λειτουργία των Κοινωνικών Δομών του Δήμου Χαλκιδέων.
Στην περίπτωση που όμως το πράγμα «στραβώσει», οφείλουμε να έχουμε σχέδιο. Και θα κριθούμε γι' αυτό.
Ιστορικό σημείο αναφοράς, υψηλής προσφοράς και συλλογικής δράσης αποτελούν ο Γρηγόριος Πλειαθός, η Άννα και ο Νότης Καπνίσης, ο Σωτήρης Παπαστρατής και πολλοί άλλοι ακούραστοι Χαλκιδέοι εθελοντές την περίοδο της Κατοχής.
Η πόλη χρωστά στον εαυτό της, τη διδαχή από το παράδειγμά τους και την υπηρέτηση του μηνύματός τους.