Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024
23:52:16

Χαλκίδα

Η υπογραφή (και) του Ακριώτη γυρίζει τη ρόδα της Ιστορίας

Ο Γιώργος Ακριώτης συμπεριλαμβάνεται στους 44 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που υπέγραψαν την επιστολή προς τον πρωθυπουργό για την ανάκληση της απόφασης του διορισμού της Έλενας Παναρίτη στη θέση της Μονίμου Αντιπροσώπου της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Κάποιοι κατέγραψαν μείζον πολιτικό πρόβλημα στην κυβέρνηση, διαπίστωσαν εσωκομματική ανταρσία και ανέγνωσαν ενδοκομματική κρίση που ξεπερνά το επιφαινόμενο και παραπέμπει στον πυρήνα των (υπαρκτών) διαφορών των κομματικών συνιστωσών.
Αδυνατούν όμως να αναρωτηθούν για το αψυχολόγητο της επιλογής Παναρίτη, όταν ήταν εκ των προτέρων γνωστό πως αποτελούσε «κόκκινο πανί» για όλους... Παραβλέπουν την συνυπογραφή της επιστολής από τους δυο κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους και από βουλευτές όλων των συνιστωσών, με τους περισσότερους να συγκαταλέγονται στην προεδρική πλειοψηφία... Αισθάνονται αμηχανία στο πως εξηγείται η –επί της ουσίας, συνυπογραφή του «όχι»- στάση του Νίκου Παππά, στενότερου συνεργάτη του Αλέξη Τσίπρα... Δεν καταλαβαίνουν ότι στην πράξη, το θέμα Παναρίτη κατάφερε να ενώσει όλες τις τάσεις...
Μ' αυτού του είδους τις κοντόφθαλμες προσλαμβάνουσες και τις ανεπαρκείς αναλύσεις προχωρούν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, «Ποτάμι» και προκόβουν... Όταν είναι πασιφανές ότι η θεωρία των παιγνίων εφαρμόστηκε και πάλι από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Η πολιτεία της Έλενας Παναρίτη, με το αμαρτωλό παρελθόν της στην Παγκόσμια Τράπεζα, αλλά και στο πλευρό του δικτάτορα του Περού Φουτζιμόρι, βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις αξίες, τις αντιλήψεις και την πολιτική που πρεσβεύει –και με βάση την οποία εξελέγη– ο ΣΥΡΙΖΑ. Μια εξέχoυσα εκπρόσωπος της μνημονιακής πολιτικής δεν μπορεί να εκφράζει τη σημερινή κυβέρνηση και το ζήτημα δεν είναι απλώς συμβολικό, είναι κυρίως πολιτικό. Μόνον ένας πρωθυπουργός με αυτοκτονικές τάσεις θα μπορούσε να εγκρίνει τον διορισμό της στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Και αν μη τι άλλο, στον Αλέξη Τσίπρα δεν μπορεί να καταλογισθεί αυτοκτονικός ιδεασμός.
Ο Αλέξης Τσίπρας, γνωρίζοντας το ετεροβαρές περιεχόμενο της συμφωνίας που του προτείνεται από τους εταίρους/δανειστές και θέλοντας να κερδίσει χρόνο ενόψει των καθοριστικών τελευταίων επαφών και συνεννοήσεων (ή μη), θέλησε να καταγράψει εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ τις αντιδράσεις που θα είχε μια τόσο μνημονιακή επιλογή. Και αυτό έκανε: κατέγραψε τις ξεκάθαρα αρνητικές αντιδράσεις των φίλιων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, τις εξευμένισε οδηγώντας εκ του ασφαλούς την Παναρίτη στο βωμό της ανθρωποθυσίας και παράλληλα, κέρδισε το χρόνο αλλά και τη βάση αναφοράς για το περιεχόμενο της πανευρωπαϊκής του παρέμβασης, μέσω του άρθρου στη Le Monde, με την οποία επί της ουσίας λέει «όχι» σε συμφωνία-μνημόνιο λιτότητας και υπανάπτυξης.
Μεταφέροντας έτσι την διαπραγματευτική πίεση προς τους έξω και μέσω της αυξημένης πιθανότητας προκήρυξης εκλογών, την πολιτική πίεση στους αποδυναμωμένους αντιπάλους του στη χώρα.
Επιλογή win to win για όλους (ΕΕ, ΔΝΤ, Γερμανία και ΣΥΡΙΖΑ). Αφού η πιθανότατα «ακόμη πιο ισχυρή» επανεκλογή του «στριμωγμένου μα ηρωικά αρνούμενου να συμβιβαστεί με τα λίγα» Τσίπρα, θα ανοίξει το δρόμο σε μια συμφωνία που θα περιέχει αναδιάρθρωση του χρέους (με γενναίο κούρεμα; με πολύ μακρά αποπληρωμή;) και ένα νέο -ηπιότερο (και γι' αυτό, συνδυαστικά, πιο «εύπεπτο» απ' όλους)- μνημόνιο!